7 DOWN geredoubleerd

Als u dit schrijven onder ogen krijgt dan is de viertallencompetitie waarschijnlijk al weer enige tijd aan de gang. Alvorens het speciaal over het viertallen zal gaan wil ik u een amusant spel uit de donderdagavond parenwedstrijden niet onthouden. Met een gelegenheidspartner (nou ja, we spelen eigenlijk best vaak samen) die we, om zijn identiteit te beschermen verder met de schuilnaam Al Capone zullen aanduiden mocht ik de ultieme nachtmerrie op bridgegebied meemaken. De heer Geurts, die nu waarschijnlijk nog steeds in een deuk ligt, opende met 1 en Al Capone op de noordplaats volgde met 2 Sans Atout, daarmee twee vijfkaarten in de overige kleuren belovend. Mevrouw Geurts doublet en toen was ik aan de beurt.

xxx Bxxx HVxxx x.

Nou is de gangbare procedure na zo'n unusual sans dat ik eerst de laagste kleur biedt waarin we een fit kunnen hebben, in dit geval 3 dus. Heeft Al dan twee vijfkaarten en dan biedt hij 3 (weer de laagste mogelijkheid) en laat mij de speelsoort kiezen. Maar ja, wat heb je aan gangbare procedures als je, kijkend naar je eigen kaarten, zeker weet dat je partner twee vijfkaarten in en heeft ? Ik verzon dus iets veel beters, iets wat het de tegenstanders moeilijker zou maken, iets waarvoor de bridgegoden een goedkeurende knik over zouden hebben. Ik bood meteen onze fit, 3. De heer Geurts doubleerde en Al Capone begon een lange meditatie die hij afsloot door te redoubleren. Gesterkt door mijn enorme wijsheid zei ik pas nadat mevrouw Geurts dat voor mij ook al had gedaan. De mannelijke helft van het echtpaar paste ook en kwam uit. Waarmee weet ik niet meer omdat de spanning wat ik in de dummy aan zou treffen me bijna te machtig werd. Tergend langzaam spreidde de koning der gangsters zijn kostbaarheden op tafel uit.

x xx ABxxx ABxxx

Toen hij na de singleton eerst twee kleine hartens op tafel legde dacht ik nog; dit grapje om je partner te foppen ken ik al hoor. Ik begon pas een lichte vorm van argwaan te koesteren toen er omstreeks de tiende kaart die neergelegd werd nog steeds geen schoppens waren te zien. De buitenstaander vindt het misschien een ongepaste flauwiteit dat ik het spel niet heb afgespeeld maar ik kan u verzekeren dat ik, tegen de tijd dat de dummy in al zijn glorie op tafel lag, de controle over wat er zich in mijn hoofd afspeelde volledig kwijt was. Mijn onderbewustzijn registreerde nog vaag dat het eindresultaat werd vastgesteld op 3, geredoubleerd minus 7. Achteraf gezien is dit niet onlogisch daar het scorekaartje verscheidene malen 4+1 voor de tegenpartij vermeldde. Dat Al en ik ook nog kwetsbaar waren zal u na dit verhaal niet meer verbazen. Min 4000, het is even slikken. Ik weet wel dat je niet altijd een schuldige hoeft aan te wijzen maar het is hier toch wel leuk even te kijken wie nu de eindverantwoordelijke voor dit bridgetechnische gedrocht is. Dat mijn eigen afwijking van onze afspraken niet al te flitsend uitpakte is al voldoende uit de doeken gedaan. Maar, vraagt u zich wellicht af, hoe zit het met het redoublet van de heer Vanderf.. euhh Al Capone. Welnu, in zijn grote wijsheid had hij het zogenaamde S.O.S. redoublet bedacht met als boodschap "partner, we zitten fout, noem A.U.B. een andere kleur". U begrijpt dat dit een biedhoogstandje van jewelste is. Alleen ...., ook hier hadden we niks over afgesproken. Zo zie je maar weer. Een ongeluk zit in een héél klein hoekje. Eigenlijk had ik een nogal belerend (ik ben tenslotte leraar) verhaal in gedachte wat iedereen nu wel en niet moet doen in de viertallencompetitie maar ik schijn wat te zijn afgedwaald. Eén tip wil ik alle Geleense competitiedeelnemers niet onthouden. Zorg te allen tijde voor een positieve wedstrijdmentaliteit. Denk nooit;'We moeten tegen V.M. en die zijn hardstikke goed', maar denk;'Ze kunnen er ook niks aan doen dat ze uit Maastricht komen en we zullen ze eens even knippen en scheren'. Deze instelling is goed voor minstens 10 imps per wedstrijd. Veel succes !